No sistema de desulfuración de gases de combustión húmidos de calcaria e xeso, manter a calidade da lama é fundamental para o funcionamento seguro e estable de todo o sistema. Isto afecta directamente á vida útil do equipo, á eficiencia da desulfuración e á calidade dos subprodutos. Moitas centrais eléctricas subestiman o efecto dos ións de cloruro na lama no sistema FGD. A continuación, indícanse os perigos do exceso de ións de cloruro, as súas fontes e as medidas de mellora recomendadas.
I. Perigos do exceso de ións de cloruro
1. Corrosión acelerada de compoñentes metálicos no absorbedor
- Os ións de cloruro corroen o aceiro inoxidable, rompendo a capa de pasivación.
- As altas concentracións de Cl⁻ reducen o pH da lama, o que provoca corrosión xeral dos metais, corrosión por fendas e corrosión por tensión. Isto dana equipos como as bombas e os axitadores de lama, acurtando significativamente a súa vida útil.
- Durante o deseño do absorbedor, a concentración admisible de Cl⁻ é unha consideración clave. Unha maior tolerancia ao cloruro require mellores materiais, o que aumenta os custos. Normalmente, materiais como o aceiro inoxidable 2205 poden manexar concentracións de Cl⁻ de ata 20 000 mg/L. Para concentracións máis altas, recoméndanse materiais máis robustos como Hastelloy ou aliaxes a base de níquel.
2. Redución da utilización de lodos e aumento do consumo de reactivos/enerxía
- Os cloruros existen principalmente como cloruro de calcio na lama. Unha alta concentración de ións de calcio, debido ao efecto do ión común, suprime a disolución da pedra calcaria, o que reduce a alcalinidade e afecta á reacción de eliminación de SO₂.
- Os ións de cloruro tamén dificultan a absorción física e química do SO₂, o que reduce a eficiencia da desulfuración.
- O exceso de Cl⁻ pode causar a formación de burbullas no absorbedor, o que pode provocar desbordamento, lecturas falsas do nivel de líquido e cavitación da bomba. Isto pode incluso provocar a entrada de lama no conduto de gases de combustión.
- As concentracións elevadas de cloruro tamén poden causar fortes reaccións de complexación con metais como Al, Fe e Zn, o que reduce a reactividade do CaCO₃ e, en última instancia, diminúe a eficiencia de utilización da suspensión.
3. Deterioración da calidade do xeso
- As concentracións elevadas de Cl⁻ na suspensión inhiben a disolución de SO₂, o que leva a un maior contido de CaCO₃ no xeso e a unhas propiedades de deshidratación deficientes.
- Para producir xeso de alta calidade, requírese auga de lavado adicional, o que crea un círculo vicioso e aumenta a concentración de cloruros nas augas residuais, o que complica o seu tratamento.
II. Fontes de ións de cloruro na suspensión absorbente
1. Reactivos de FGD, auga de reposición e carbón
- Os cloruros entran no sistema a través destas entradas.
2. Uso da purga da torre de refrixeración como auga de proceso
- A auga de purga contén normalmente uns 550 mg/L de Cl⁻, o que contribúe á acumulación de Cl⁻ na lama.
3. Mal rendemento do precipitador electrostático
- O aumento de partículas de po que entran no absorbedor transportan cloruros, que se disolven na lama e se acumulan.
4. Descarga inadecuada de augas residuais
- O incumprimento da descarga de augas residuais de desulfuración segundo os requisitos de deseño e operativos leva á acumulación de Cl⁻.
III. Medidas para controlar os ións de cloruro na suspensión absorbente
O método máis eficaz para controlar o exceso de Cl⁻ é aumentar a descarga de augas residuais de desulfuración, garantindo ao mesmo tempo o cumprimento das normas de descarga. Outras medidas recomendadas inclúen:
1. Optimizar o uso da auga filtrada
- Acurtar o tempo de recirculación do filtrado e controlar a entrada de auga de refrixeración ou auga de choiva no sistema de lodos para manter o equilibrio hídrico.
2. Reducir a auga de lavado do xeso
- Limitar o contido de Cl⁻ do xeso a un rango razoable. Aumentar a eliminación de Cl⁻ durante a deshidratación substituíndo a lama por lama de xeso fresca cando os niveis de Cl⁻ superen os 10.000 mg/L. Monitorizar os niveis de Cl⁻ da lama cundensímetro en liñae axustar as taxas de vertido de augas residuais en consecuencia.
3. Reforzar a vixilancia dos cloruros
- Probar regularmente o contido de cloruro da lama e axustar as operacións en función dos niveis de xofre do carbón, a compatibilidade dos materiais e os requisitos do sistema.
4. Control da densidade e o pH da lama
- Manteña a densidade da lama entre 1080 e 1150 kg/m³ e o pH entre 5,4 e 5,8. Baixe o pH periodicamente para mellorar as reaccións dentro do absorbedor.
5. Asegurar o funcionamento axeitado dos precipitadores electrostáticos
- Evitar que as partículas de po que leven altas concentracións de cloruro entren no absorbedor, xa que doutro xeito se disolverían e acumularían na lama.
Conclusión
O exceso de ións de cloruro indica unha descarga inadecuada de augas residuais, o que leva a unha redución da eficiencia da desulfuración e a desequilibrios do sistema. Un control eficaz do cloruro pode mellorar significativamente a estabilidade e a eficiencia do sistema. Para solucións personalizadas ou para probarLonnmeterprodutos con soporte profesional de depuración remota, póñase en contacto connosco para unha consulta gratuíta sobre solucións de medición da densidade de lodos.
Data de publicación: 21 de xaneiro de 2025
